Foto: Terug van weggeweest: het nulnummer van De Lemniscaatkrant.

Kinderen leren door te lezen in boeken en kranten voor hun leeftijd op te pakken, maar wat nu als je deze twee dingen kunt combineren? Na vijf jaar afwezigheid is De Lemniscaatkrant terug, de krant die jarenlang de Nederlandse kinderboekenkrant was.

In 1987 werd de krant opgericht door de uitgeverij. De redactie van de krant was een bijzondere, want naast de medewerkers werd de krant ingevuld met interviews, recensies en artikelen van jongeren. In 2011 hield de krant ermee op, maar nu is er een nieuwe jongerenredactie en een krant in een nieuw jasje.

Nieuw maar oud vertrouwd
De Lemniscaatkrant werd in 2017 nieuw leven ingeblazen, maar met het vertrouwde uitgangspunt: boekennieuws voor jongeren, door jongeren. De jongste boekenliefhebbende redacteur is 14, terwijl het oudste lid op de redactie de 66-jarige Jean Christophe Boele van Hensbroek is, de uitgever die besloot de krant een nieuw leven in te blazen. Acht jongeren vullen de rubrieken, terwijl vijf volwassenen alles in goede banen leiden.

Het eerste officiële nummer komt eind maart uit, maar daarvoor stuurde de Lemniscaatkrant al 100.000 nulnummers naar vele bibliotheken, scholen, boekhandels bloggers en andere boekenwurmen. Ook ik ontving dit mooie nulnummer dat vol staat met boekennieuws en interviews.

Het lezen waard?
Hoewel ik volgens mij niet echt meer bij de doelgroep hoor, moet ik zeggen dat de variatie in boeken voor elke leeftijd heel goed verdeeld is. Zo staan er namelijk echte kinderboeken in en is er bijvoorbeeld een schrijfwedstrijd naar aanleiding van een print van illustratrice Linde Faas. Ook komen er boeken voor de middelbare schoolgaande jongeren voorbij zoals in de review van Aan alle jongens van wie ik hield van Jenny Han. Ook als twintigjarige kom ik personen en boeken tegen die mij aanspreken.

Vooral de kleinere rubrieken bovenaan verschillende pagina’s zijn mijn favoriet. Zo komt “Het favoriete jeugdboek van Tim Hofman” voorbij en vertelt een 12-jarige jongen welk boek hij als laatst heeft gekocht. Ik hoop dat deze rubrieken ook in de volgende nummers zo zullen voorkomen, natuurlijk dan met andere personen. Wat zeker nog het vermelden waard is, is dat de Lemniscaat over boeken van allerlei uitgeverijen schrijft. Ik vind het heel goed dat het niet een soort promotiekrant is geworden voor boeken van de eigen uitgeverij, maar echt wat het belooft: een krant voor jongeren met daarin interesses van jongeren.

Nu de krant vernieuwd is, wordt er ook gelet op de actualiteit, namelijk de trend van social media. Zo zet de krant zelf een aantal online plekken om te volgen op een rijtje, maar houden ze ook zelf een Twitter– en Instagram-account bij. De laatste weken zijn ze ietwat stil, maar ik ben benieuwd of we meer achter de schermen zullen kunnen meekijken zodra het eerste nummer uitkomt.

Wat is eigenlijk jouw favoriete jeugdboek?