Foto: Sarah Scoop

Het is een spelletje truth or dare, met alleen de optie dare: Nerve. In het spel zijn er watchers die betalen om te kijken naar degenen waar het om gaat, de players. Vee Delmonica (Emma Roberts) besluit onder druk van haar vrienden één keer net als haar vriendin Sydney los te gaan en mee te doen met het spel.

Na die ene opdracht wordt ze gekoppeld aan een andere player, Ian (Dave Franco). De watchers lijken het duo wel te zien zitten en ook Vee wordt steeds verder meegetrokken in het spel. Wat begint met vooral onschuldige grappige opdrachten, verandert al gauw in een levensgevaarlijk spel.

Van Catfish naar gamers
Nerve is een film van regisseurs Henry Joost en Ariel Schulman, beter bekend van de documentaire Catfish. Die documentaire maakte al op originele wijze gebruik van een computerbureaublad en zorgt met dat idee voor een bijzonder begin. We zien een computerscherm waarop iemand wordt uitgenodigd voor het spel Nerve, totdat we vanuit de webcam erachter komen dat dit Vee is.

Het is hiermee al gauw duidelijk dat we te maken hebben met een film die past binnen ons digitale tijdperk en die precies op tijd komt in het Pokémon Go tijdperk. De film zelf heeft gelukkig genoeg beelden in een gewoon cameraperspectief, maar wisselt op een slimme manier af met beelden gefilmd vanuit de mobieltjes van de spelers. Hierdoor krijg je het idee dat je net als de players in het spel zit en dat gooit het spanningsgehalte van de film behoorlijk omhoog.

Chemistry
Dit komt mede door het acteerwerk van Emma Roberts en Dave Franco. Er is een zekere chemistry die de acteurs overtuigend overbrengen. Waar Emma normaal de bitchy Chanel speelt in Scream Queens, is ze hier het buitenbeentje dat haar ongewone voornaam heeft afgekort tot één klank.

Emma speelt Vee wisselend awkward en opgetogen, wat goed past bij haar personage: ze is iemand die graag sociaal geaccepteerd wil worden en meer zelfvertrouwen vergaard bij elke opdracht en haar stijgende populariteit. In het boek bleef Vee vrij onzeker, daar werd het vervolgen van de opdrachten vooral veroorzaakt door de aantrekkelijke prijzen gemixt met angst. In de film brengt Emma een zeker enthousiasme over, wat zorgt dat je als kijker van de film ook enthousiaster wordt. Het gevaar is hier voor de personages minder zichtbaar, maar voor de kijker des te meer.

Dave Franco als Ian is een goede toevoeging aan de film. Hij zorgt voor een romantisch plot dat toch wel gewild is in Young Adult films. Zijn personage begint vrij mysterieus. Hoewel hij dit de rest van de film wel blijft, lijkt hij gaandeweg meer zichtbare emoties te krijgen, waardoor je het idee krijgt dat hij meer is dan alleen een mooie badboy.

Spannende en levensgevaarlijke opdrachten
De film is geschreven als een YA-thriller, wat terugkomt in de verschillende dares die het spel geeft. Het begint onschuldig met vrij grappige scènes waarin Vee en Ian na het passen van peperdure kleren de winkel moeten verlaten, maar in een rap tempo volgen gevaarlijke opdrachten zoals geblinddoekt op een motor door de New Yorkse stad racen.

De spannende scènes volgen elkaar net iets te snel op om geloofwaardig te blijven – na het beklimmen van een ladder tussen twee flats zou ik toch echt met een bak ijs op de bank willen kruipen – maar zijn naar mijn mening beter gekozen dan in het boek. Elke opdracht van Nerve heeft namelijk wel iets uitdagends waardoor je wil blijven kijken. Tevens volgen ze elkaar logisch opgebouwd op, met een klapper voor het einde.

Aangezien het een Young Adult film is, probeert Nerve namelijk wel een wijze les in het einde te verwerken: is dit het allemaal waard? De grote speech voelt helaas te geforceerd om te zorgen voor een einde dat de film waardig is. Om de boodschap werkelijk over te brengen, vind ik dat een film het einde eigenlijk écht eens zou moeten laten escaleren, dan pas hou je die shock-factor waar Nerve voor leek te willen gaan.

Techno en neon
Maar goed, Nerve heeft in elk geval genoeg om te zorgen voor een intense film. De technomuziek samen met de neonkleuren zorgen voor een hypnotiserend geheel dat je de film intrekt. De stukken gefilmd vanuit telefoons van de players zitten op de juiste momenten, waardoor je hart tekeer gaat, maar je daarna genoeg tijd krijgt om bij te komen. Vooral het moment waarin een rij onmogelijke dares van spelers voorbij komt vond ik erg intrigerend; eigenlijk bracht dat die waarschuwende boodschap nog het beste over.

Alles is voorzien van kleuren die van vrolijk neongroen en blauw steeds meer wisselen naar paars en rood wanneer de film gevaarlijker wordt. Af en toe poppen er namen op van de spelers in de grote stad van New York. Ik blijft het zeggen, maar het camerawerk van de film is verfrissend, goed doordacht en past gewoon perfect bij de film.

Intense gamethriller
Nerve is een spannende YA-film met acteurs die overtuigend tegenover elkaar spelen. De goed neergezette game zorgt ervoor dat je je kunt voorstellen dat in ons huidige tijdperk een soortgelijk verhaal zou kunnen gebeuren. Het einde doet wat af aan de film, maar het originele camerawerk en de passende neonkleuren zorgen ervoor dat je niet weg wilt kijken. Stiekem ben ik zelfs meer fan van de film dan het boek. Al met al is Nerve een intense thriller die ik graag nog een keer zou willen zien en zowel aan jongvolwassenen als gamers zeker zou aanraden.

Zou jij meedoen aan een spel als Nerve? Zo niet, wat is dan meer jouw soort game?