Vlam en as – Francesca Haig
Originele titel: The Forever Ship
Uitgeverij: A.W. Bruna
Uitgave: januari 2018
ISBN: 9789400504790
Prijs paperback: €14,99
Prijs ebook: €9,99
De adembenemende finale van de Fire Sermon-trilogie
In een wereld, vierhonderd jaar na nu, worden alleen nog maar tweelingen geboren. De ene helft superieur en wreed, de andere helft ondergeschikt en vredelievend – Alfa’s en Omega’s.
Cass, Piper en Zoe voeren een race tegen de klok om te voorkomen dat de Alfa’s hun enige kans op redding saboteren. In een bloedstollende strijd stellen de Omega’s hun leven in de waagschaal om het wrede regime van de Alfa’s omver te werpen. Cass voelt zich verscheurd tussen haar wens voor een vreedzame, rechtvaardige wereld en haar loyaliteitsgevoel voor haar tweelingbroer Zach, haar aartsvijand.

In het slotdeel van de Fire Sermon-trilogie ontdekken we eindelijk hoe het afloopt met de toekomstwereld. Gaat die op in een explosie en oneindig vuur, of weet ziener Cass de wereld te redden?

Ik was enorm verheugd toen Vlam en as van Francesca Haig uitkwam. De hele serie bouwt namelijk op naar een groots slotstuk. In elk boek heeft Cass, het hoofdpersonage van de serie, last van visioenen over een vuur dat de aarde verschroeit en alles wegvaagt. Dat is jaren geleden zo gebeurd, door een grote explosie van machines waar mensen nu zo ver mogelijk bij vandaan blijven.

Tweelingband
Die machines hebben echter wel iets opgeleverd. Er zijn gebieden ontstaan die zich niet afzijdig houden van technologie. In het Elders hebben de mensen een manier gevonden om de Alfa’s – de allesoverheersende en ‘perfecte’ mensen – te scheiden van de Omega’s – de mensen met een mutatie, die onderdrukt worden door de Alfa’s.

Ik vind het fantastisch dat dit boek, meer dan het vorige deel, focust op de hele relatie tussen de Alfa’s en de Omega’s. Het plot, waarbij er alleen maar tweelingen worden geboren die tegelijk moeten sterven, vind ik namelijk nog steeds het sterkst aan de hele serie van Francesca Haig. De Alfa’s zijn nog steeds onderdrukkers, maar in dit laatste deel lijken de Alfa’s en Omega’s eindelijk de handen ineen te slaan, tegen het bewind van de Generaal.

Machtsspel
Het wordt een soort politiek machtsspel in Vlam en as. De huidige Raad brokkelt uiteen: Cass’ slechte tweelingbroer Zach is bij haar komen schuilen, de Ceremoniemeester steunt de opstand tegen de Raad, en de Generaal probeert het regime zelf in handen te krijgen. Het klinkt spannend, maar door al die speciale titels, kon ik niet echt een band voelen met deze politieke personages.

De Ceremoniemeester laat namelijk in dit boek wel zien dat hij er iets voor voelt om Alfa’s en Omega’s in vrede samen te laten leven, maar door het ontbreken van een echte naam, voelt hij meer als een gevoelloos karakter dat nodig was voor het plot. Al was er maar een scène waarin Cass zijn naam vraagt, dan was het boek toch iets dichterbij gekomen.

Gevechten en gevechten
Aangezien Vlam en as het slotdeel vormt, trekt Francesca Haig alles uit de kast voor een grote eindstrijd. Er vloeit behoorlijk wat bloed: mensen die doorboord worden door pijlen, opgehangen lichamen, zwaardgevechten en slachtingen in de strijd. In een film zouden deze scènes à la Hunger Games enorm goed tot zijn recht komen. In het boek is dat helaas niet het geval. Francesca Haig maakt teveel gebruik van tell in plaats van show, waardoor alle gevechten meer iets zijn waar ik doorheen moet zwoegen dan dat ik het zo enorm spannend vind.

Net als in de vorige boeken is de schrijfstijl van Francesca heel beschrijvend. Ik weet nog dat in het eerste deel, Vuurpreek, een groot deel van het boek in beslag werd genomen door Cass’ gedachten. In dit deel volgt er juist gevecht, na gevecht, na gevecht. Ik denk dat die balans van het eerste deel met teveel gedachten en weinig actie, gemixt zou moeten worden met alle actie in dit boek.

Gevoel
Cass blijft ondanks alle gruwel voor mij wat vlak, terwijl ik het nu juist niet erg zou vinden als ze helemaal gek zou worden van angst of verdriet nu de strijd zo hevig is. Haar gevoel is vooral gericht op twijfel, schuld en verraad, maar dat houdt ze teveel bij zichzelf. Ik wil haar zien huilen, onbedoeld haar hart luchten bij de gekke ziener Xander, of zich realiseren waarom Piper haar zo graag wil beschermen. Die Cass die aan de binnenkant zit, moet meer tot uiting komen aan de buitenkant, net zoals Zoë en Paloma juist wel veel expressiever zijn geworden in dit boek.

Aangezien dit boek het slotdeel vormt van de post-apocalyptische trilogie, bouwt Francesca ditmaal niet op naar een cliffhanger, maar naar een knaller. Ik zal niet verklappen hoe het afloopt, en of het een letterlijke knaller werd, maar helaas had ik wel zoiets van: ‘Is dit het?’ Nu heb ik wel hele verschillende reacties gezien op Goodreads, dus ik denk dat dit een geval is van: je haat het, of je houdt ervan.

Novelle, graag!
Helaas was Vlam en as voor mij dus niet wat ik ervan verwachtte. Het plot blijft immens goed, maar Francesca Haig wist me met het slotdeel niet te raken zoals ik had gehoopt. Wel ben ik net als in de vorige delen fan gebleven van Zoë en ik was blij om te zien dat haar passages me nooit teleurstelden. Het verhaal van Cass was het in dit laatste boek dus niet voor mij, maar mocht Francesca ooit nog een novelle schrijven over Zoë of Paloma en het Elders, dan zou ik die graag lezen.

Bedankt aan Uitgeverij A.W. Bruna voor het recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.