Foto: selfie door bol.com

Via de bol.com online signeersessies kreeg ik de kans om een praatje te maken met niemand minder dan Sophie Kinsella. De Britste schrijfster is vooral bekend van haar Shopaholic-reeks, maar schrijft ook boeken onder haar eigen naam Madeleine Wickham. Na een uurtje wachten omdat er niks gebeurde, ging na een keer herladen ineens het scherm aan en werd ik na het testen van webcam en microfoon met de chicklit-schrijfster in Amsterdam doorverbonden.

Sophie begroette me meteen enthousiast en vroeg met een blije glimlach hoe het met me ging en waar ik was. Op de eerste vraag van mijn kant reageerde ze meteen verrast dat ze het een hele goede vraag vond. We hadden maar een paar minuten, maar lang genoeg om een uitgebreid antwoord te krijgen.

Je hebt verschillende Shopaholic-boeken geschreven, hoe hou je het verhaal elke keer nieuw en verfrissend?

“Ik heb veel dezelfde personages gebruikt, maar elk boek voelt zo anders, omdat de situatie anders is. Soms is het land anders, problemen zijn anders, en zo hou ik het verfrissend. Ik hou van Becky en ik zie haar dolgraag in nieuwe situaties. Met het nieuwe boek kon ik niet wachten om haar mee naar Hollywood te nemen met veel gênante momenten en problemen met Luke en Minnie. Ik word gewoon enthousiast over de nieuwe situaties en daarom voelt alles heel nieuw, zelfs als de personages bekend zijn.”

Wat is het eerste boek dat je ooit hebt geschreven? Was het De Tennisparty of heb je al eerder alleen voor jezelf geschreven?

“Ik heb heel veel ‘hoofdstuk één’-boeken geschreven. Ik heb redelijk wat beginnen van een boek geschreven wanneer ik een idee had. Of ik begon iets en realiseerde me dan dat het niet was wat ik wilde, maar De Tennisparty is het eerste boek dat ik van begin tot eind heb geschreven en ik heb het afgemaakt. Ik denk dat dat het beste ding is dat ik ooit heb gedaan. Weet je, een boek beginnen is fijn, maar het afmaken is wat telt.”

Ik vertelde Sophie nog over het verhaal dat ik – ondanks dat het nog niet verder is gekomen dan een word-bestandje op mijn computer – zelf helemaal af heb gemaakt en ik zal je zeggen, er is niks beter dan één van je favoriete schrijfsters je te horen feliciteren. “Niks is beter dan ‘einde’ typen. Het is heel bevredigend. Het zijn goede momenten,” was ze het met me eens.

Uiteindelijk haalde ze nog haar prachtige nieuwe boek Shopaholic naar de sterren tevoorschijn. Na eerst te willen weten hoe ze m’n naam precies moest uitspreken, signeerde ze een exemplaar voor me. “Ik schrijf ‘good luck with your writing’, ik hoop dat het je geluk brengt.”

Alsof dat het moment was om gedag te zeggen, kwamen er ineens geluidjes en lichtjes uit Sophie’s laptop en deed mijn webcam het niet meer. Het kan natuurlijk ook dat ik een soort aantrekkingskracht heb voor computer-issues, al kwam er gelukkig in Sophie’s scherm gauw iemand in beeld die ergens op klikte zodat we elkaar weer konden zien. We zwaaiden nog even en toen was Sophie Kinsella weg. Als ze ooit een keer ‘live’ komt signeren in Nederland, weet ik zeker dat ik ga, want wat was ze leuk om mee te praten. En Sophie? Ik hoop het ook.