Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld – Becky Albertalli
Originele titel: Simon vs. the Homo Sapiens Agenda
Uitgeverij: Blossom Books
Uitgave: februari 2016
ISBN: 9789020679946
Prijs paperback: €17,50
Prijs ebook: €9,99
Het verhaal over Simon is schattig, lief, heeft humor en is herkenbaar voor veel jongeren. Maar daarnaast is het ook uniek: het is een liefdesverhaal over twee jongens en beantwoordt daarmee aan de vraag naar meer diversiteit binnen het YA-genre (hier is zelfs een hashtag + website voor ontwikkeld: #weneeddiversebooks). Simon Spier is zestien jaar en valt op jongens, maar dat gaat eigenlijk niemand echt wat aan. Maar dan belandt een e-mail naar zijn online crush Blue bij de verkeerde persoon en is Simons geheim niet meer veilig. Plotseling is het leven van Simon behoorlijk ingewikkeld. Simon piekert over een manier om zijn ouders en vrienden te vertellen over zijn geaardheid, maar baalt er tegelijkertijd van dat dit niet op zijn eigen voorwaarden kan. En waarom moet je eigenlijk je seksualiteit uberhaupt verantwoorden?

Het is altijd goed als ik na een boek moet glimlachen. Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld is zo’n boek. Alleen al de twee covers maken het boek bijzonder; ze staan symbool voor diversiteit: andere mensen zou je namelijk geen labels moeten geven, het gaat om de binnenkant, net als bij dit hartverwarmende boek.

De enige jongen die weet dat Simon homo is, weet niet wie hij echt is. Als Jacques mailt hij met zijn crush Blue over zijn familie, zijn tekstloze rol in de schoolmusical en zijn liefde voor Oreo’s. Als Simon zijn mailaccount vergeet uit te loggen op de schoolcomputer, komt hij onder druk te staan van zijn klasgenoot Martin. Hij vindt dat Simon niet zo moeilijk moet doen, maar wil het wel geheim houden in ruil voor wat tijd en complimentjes over hem naar cheerleader en een vriendin van Simon genaamd Abby.

Simon zal zal uit zijn comfortzone moeten stappen, voordat hij eruit geduwd wordt. Zijn beste vrienden Nick, Leah en Abby weten nog niet dat hij homo is en hij vindt het lastig om ze dat te vertellen, terwijl praten met Blue zo makkelijk gaat. Ze zitten samen in hetzelfde schuitje, terwijl het irritant is dat de enige mensen die over hun identiteit na moeten denken degenen zijn die niet aan de “norm” voldoen. Waarom zouden hetero’s de norm moeten zijn? Volgens Simon en Blue zou iedereen uit de kast moeten komen.

(Verplicht) uit de kast komen
Het thema waarmee dit boek dealt, is dus (verplicht) uit de kast komen. Er was al heel veel te doen over dit boek voor het uitkwam, omdat het bijdraagt aan de diversiteit in Young Adults. Want jonge lezers willen niet meer allemaal dezelfde personages, maar voor iedereen iemand om zich in te herkennen. En hoewel Simon homo is, kun je je ook als hetero net zo makkelijk in hem inleven.

Dat Simon homoseksueel is, is onderdeel van het plot en niet hét plot.

Ik heb hele goede recensies gelezen, maar ook gemixte gevoelens van mensen die voelden alsof het een standaard liefdesverhaal was over een middelbare scholier met een homoseksuele hoofdpersoon. Dat Simon homoseksueel is, is inderdaad onderdeel van het plot en niet hét plot. Maar ik denk juist dat dat dit boek goed maakt.

Simon durft zijn familie niet over zijn geaardheid te vertellen, omdat ze alles groter maken dan het in werkelijkheid is (en omdat zijn vader hele slechte grappen maakt). Alles wordt op die manier een soort uit te kast komen. Door de seksuele voorkeur in dit boek meer als normaal neer te zetten dan een diepgravend dramatisch plot te ontwikkelen, denk ik dat het niet groter gemaakt is dan de werkelijkheid. Want homoseksualiteit zou niet iets buitengewoons moeten zijn en dat maakt dit boek er ook niet van.

Geen negativiteit
Simon vs. is een boek dat uit de kast komen even (on)gemakkelijk maakt voor mensen die homo, bi of hetero zijn. En daarom ben ik juist blij dat er niet zo’n enorm ding is gemaakt van het geheim dat Simon homo is. Natuurlijk is het moeilijk en zijn er redenen waarom hij en Blue het nog niet hebben durven vertellen – ze hebben niet voor niks hun geheime identiteit – maar er hangt totaal geen negativiteit omheen. Je leest wel hoe Simon piekert om zijn ouders en vrienden het te vertellen en vooral de emails naar Blue hierin zijn heel persoonlijk en geven goed hun gevoelens weer. Maar Simon vraagt zit niet af: is dit wel goed? In plaats daarvan leert hij het beter te begrijpen.

He, het is oké. Jij bent oké.

Het is lastig uit te leggen zonder het boek te lezen, maar dat is dus wat ik enorm waardeer: de positieve insteek die het boek heeft. Het maakt Simon’s situatie niet ineens makkelijk, maar wel eerlijk. Daardoor geeft het een boodschap aan lezers die op welke manier dan ook uit de kast moeten komen om te zeggen: hé, het is oké. Of je nu homoseksueel, biseksueel of hetero bent, en volgens welke cultuur je ook leeft, of je nu een cheerleader bent of een stoere gamende vriendin: jij bent oké.

En de boodschap en de energie die het boek uitstraalt, daar werd ik heel blij van. Ik vloog door het boek heen en het feit dat ik me enorm goed kon inleven in Simon terwijl we een andere geaardheid en een ander geslacht hebben laat maar weer zien dat de vastgebeten normen onzin zijn. Door Simons voorliefde voor Harry Potter, Blues taalgebruik en de gevatte opmerkingen van Leah kon ik me in elk personage wel even inleven. Behalve Martin, omdat niemand toch onaardig zou willen doen tegen die lieve Simon. Maar oké, ook hij kreeg me met zijn gestuntel aan het lachen. De schrijfster Becky Albertalli is via Skype enorm lief en grappig, en dat schemert door in haar boeken.

Alle Oreo’s voor Simon
Ik kan niet meer zeggen dan dat Simon vs. positief, grappig, hartverwarmend en onverwacht is – de ontknoping aan het einde zag ik namelijk echt niet aankomen en dat heb ik meestal wel door. Als toevoeging is Simon zo schattig dat je ‘m eens in z’n wangen wil knijpen en alle Oreo’s van de wereld geven. I love you, Simon. I love you!