Foto: Keke Keukelaar via A.W. Bruna

Met Het Huis Anubis werd al duidelijk dat Alexandra Penrhyn Lowe (42) talent heeft voor het schrijven van spannende en geheimzinnige scènes. Ze werkte als scenarioschrijver en schreef de boeken bij de populaire tienerserie die tien jaar geleden begon. Inmiddels heeft ze grote stappen gezet in de wereld van het fictieschrijven. Naast het schrijven van scenario’s voor series als VRijland begon ze aan haar eigen YA-thrillerserie ‘De laatste Wachter’. Inmiddels verschijnt met Nachtrijder alweer het derde deel in de succesvolle reeks.

In 2012 verscheen Sevenster, het eerste boek in de serie ‘De laatste Wachter’. Het boek werd bekroond met de Crimezone Award voor beste YA-thriller van het jaar. In de serie besluit Eveline geesten op te roepen tijdens een feestje. Dat gaat helemaal mis: ze ziet plots dingen die andere mensen niet zien, geesten en demonen. En zij zien haar ook.

De Wachtergave van Eveline ontwaakt wanneer ze ondanks de waarschuwingen van haar moeder bij een spelletje truth or dare geesten oproept. Heb je zelf ooit geesten opgeroepen, of beperk je dat liever alleen tot fictieverhalen?
“Ik heb zelf nooit geesten opgeroepen, dat durf ik niet! Sevenster is juist ontstaan omdat ik me van mijn moeder absoluut niet mocht inlaten met dat soort dingen – ik ben opgegroeid in de jaren tachtig toen geesten oproepen een populair tijdverdrijf was onder tieners – ze vond mij veel te gevoelig, omdat ik als kind heel veel nachtmerries had en veel bang was, vooral ’s nachts. In Sevenster ben ik uitgegaan van de vraag: wat als een gevoelig meisje dit toch doet? Maar ik zou het niemand willen aanraden en heb er zelfs over getwijfeld of er in Sevenster een soort waarschuwing moest staan dat ik dit als schrijver absoluut niet wil promoten. Dus bij deze: doe het maar niet, want je weet niet wat je wakker maakt!”

In Sevenster en Wolfsbloed was er los van de grote strijd altijd een dieper thema aanwezig. Zo moest Eveline er in het Wachtershuis vooral achter komen wie ze nu eigenlijk zelf is en hoe haar gaven daar deel van uitmaken. Wat is het overkoepelende thema in het derde deel?
“Wat een leuke, doorwrochte vraag! Qua genre is De Laatste Wachter uiteindelijk een klassieke ‘mythe’ vertelling. Het centrale thema is daarin altijd: wat is mijn (lots)bestemming. Dat is onderverdeeld over de boeken in: Wie ben ik? (Sevenster). Wat kan ik? (Wolfsbloed) en in Nachtrijder is het: Wat doe ik met wat ik kan?”

In de vorige delen hebben we al vol spanning kunnen lezen over de duivelse Broeders en demonen. Nu heeft Eveline een horde demonen losgelaten. Kunnen we enge horrorachtige scenes verwachten? Ben je zelf eigenlijk een beetje fan van horror?
“Ik denk wel dat in Nachtrijder scenes staan die horrorachtig zijn qua dat ze griezelig zijn. Niet zozeer ‘gore’ horror, want daar houd ik helemaal niet van. Ik houd wel van de suspense van horror en het is een geweldig genre als het goed is uitgevoerd, zoals in The Shining, Alien en American Horror Story bijvoorbeeld. Maar ik houd eigenlijk alleen maar van horror als het niet te goor is want daar kan ik niet tegen. En ik kan er eigenlijk ook niet van slapen. Toen ik de adaptatie van het boek Vals van Mel Wallis de Vries deed, heb ik heel veel horror gekeken, maar ik kon het eigenlijk alleen maar overdag, op een klein schermpje en met het geluid heel zachtjes of uit.”

Je hebt geschiedenis en journalistiek gestudeerd en was redacteur voor de Linda. Als journalist leer je het belang van research. Tijdens het vorige deel liep je zelf door de straten van Parijs, waar of in welk gebied heb je voor Nachtrijder vooral research gedaan?
“Voor Nachtrijder kon ik gelukkig weer putten uit alle onderzoek dat ik voor Wolfsbloed had gedaan, inderdaad zowel door de straten van Parijs lopen als er ook onder, want ik ben daarvoor ook in de catacomben geweest, brrr. Ik research vooral ook door veel te lezen, omdat veel van de verhalen zijn ingebed in de geschiedenis, dan komt mijn studie heel goed van pas!“

Schrijf je jouw boeken op volgorde met een vooropgezet plan, of schrijf je vooral scenes door elkaar om er uiteindelijk één kloppend geheel van te maken?
“Vroeger begon ik gewoon met schrijven en keek ik wel waar ik uitkwam, maar tegenwoordig zet ik wel in grove lijnen het verhaal op papier. Als het verhaal me een andere kant uitstuurt, luister ik daar wel altijd naar, omdat het verhaal nu eenmaal meer weet dan ik is mijn ervaring. Als ik eenmaal een outline heb gemaakt, schrijf ik wel grotendeels chronologisch. Bij het herschrijven schuif ik trouwens nog wel met hoofdstukken en scenes als dat zo uitkomt.“

Foto: A.W. Bruna

Nachtrijder is het derde deel in de serie van De laatste Wachter. Weet je al hoeveel boeken je nog hieraan wil toevoegen? En heb je al van tevoren in je hoofd hoe het uiteindelijk met Eveline, Cleo, Azer en andere personages zal aflopen?
“Er komt er nog eentje! Denk ik, want een verhaal is afgelopen als het afgelopen is en ik weet nog niet precies hoeveel tijd ik nog nodig heb om het verhaal af te laten lopen. Maar mijn gevoel zegt dat er hierna nog één boek komt. Ik weet altijd hoe een verhaal eindigt, omdat ik anders niet weet waar ik over schrijf, maar hoe ik bij dat einde kom, weet ik niet precies. Maar ik weet wel hoe het met iedereen afloopt. Denk ik. Geloof ik. Haha.”

Dit jaar markeert het tienjarig jubileum van Het Huis Anubis, waar je begon met het schrijven van scenario’s en jeugdboeken. Hoe kijk je nu, tien jaar later, terug op wat je sindsdien allemaal bereikt hebt?
“Wat een leuke vraag! Ik ben heel blij dat ik twaalf jaar geleden de stap heb durven maken van journalistiek naar fictie schrijven. Het Huis Anubis was inderdaad mijn eerste echte schrijversbaan en wat voor eentje! Ik ben nog steeds dankbaar dat ik zoveel heb mogen doen en geleerd heb door het schrijven van al die scenario’s, twee films en tien boeken.

In deze tien jaar heb ik keihard gewerkt om te kunnen blijven schrijven en te proberen steeds beter te worden. Omdat ik autodidact ben in scenario schrijven, stonden deze jaren vooral ook in het teken van heel veel meer leren over het vak. Niet alleen maar door het veel te doen (VRijland, Vrolijke Kerst etc) maar ook door altijd open te staan voor opbouwende kritiek. En ik ben laatst voor het eerst officieel scriptadviseur geweest voor de film Hart Beat, dat vind ik ook heel leuk om te doen, andere mensen helpen hun verhaal zo goed mogelijk te laten vertellen, dus ik hoop dat ik daar ook mee verder kan.

Schrijven is een hard beroep: het is niet gemakkelijk om je geld ermee te verdienen en de wereld is veelal hard omdat zoveel mensen het willen. Maar ik vind schrijven nog steeds het allerleukste dat er is en ben niet van plan om ermee te stoppen, ik wil doorschrijven tot ik niet meer kan.“

Waar ligt jouw hart: in de wereld van tijdschriften, bij het schrijven van scenario’s, of toch bij het schrijven van fictieboeken?
“Tijdschriften niet, want dan was ik wel journalist gebleven, hoewel ik wel met veel plezier terugdenk aan mijn tijd bij LINDA. en ook zo dankbaar ben voor alle dingen die ik daar heb geleerd die me nog steeds van pas komen. Als je me vraagt om te kiezen tussen scenario’s en boeken dan kan ik geen keuze maken, want ik vind alle twee heel erg leuk. Vooral de combinatie, omdat je een boek in alle rust kunt schrijven (wat ook wel eens eenzaam kan voelen), terwijl je bij scenario’s veel meer vanaf moment één met andere mensen en andere meningen te maken hebt.“

Met welke projecten ben je momenteel bezig?
“Ik ben bezig met het schrijven van boek 4 in De Laatste Wachter serie, ben bezig met het adapteren van de YA thriller De Kick van Helen Vreeswijk naar het witte doek. Vals komt er hopelijk snel aan en verder ben ik een paar series aan het opstarten, maar daar kan ik nog niks over zeggen.”

Is er een soort boek of een onderwerp waarover je heel graag nog een keer zou willen schrijven? Of zou je bijvoorbeeld eens voor een andere doelgroep willen schrijven?
“Ik zou nog wel eens een non-fictie boek willen schrijven. Dan komt de journalist toch wel in mij naar boven, haha. En ik denk dat ik misschien ooit nog wel iets voor volwassenen ga schrijven. Als ik ouder ben.”

Nachtrijder verschijnt vandaag bij A.W. Bruna. Heb jij al eens een boek van Alexandra Penrhyn Lowe gelezen?
Bedankt aan Lise van A.W. Bruna voor deze kans om Alexandra te interviewen!