Circus Cesaria – Sanne Hillemans
Originele titel: Circus Cesaria
Uitgeverij: Sunny Hill Books
Uitgave: mei 2017
ISBN: 9789492670014
Prijs paperback: €14,99
Prijs ebook: €4,99
Een tragisch verlies heeft ervoor gezorgd dat Noah zijn verdriet al wekenlang in alcohol verdrinkt. Als hij een baan aangeboden krijgt bij een reizend circus, ziet hij geen reden om niet te gaan. Deze drastische verandering kan precies zijn wat hij nodig heeft. Er lopen veel interessante mensen rond op het circusterrein, maar degene die eruit springt, is een meisje van zijn leeftijd dat voor iedereen een glimlach klaar heeft. Terwijl haar aanwezigheid hem uit een donkere put trekt, lijkt zijn nabijheid het tegenovergestelde effect op haar te hebben.

Het licht is uitgegaan. Noah weet niet hoe hij om moet gaan met het verlies van Sara en verdrinkt zichzelf in alcohol en drugs. Nadat zijn vrienden hem met gewonnen kaartjes meenemen naar het circus, weet Noah niet hoe hij de volgende dag ooit slapend in de circustent beland is. Het brengt een nieuw licht in Noahs leven.

In Circus Cesaria van Sanne Hillemans krijgt de gebroken Noah een kans om met het circus mee te reizen. De eigenaar van het circus, Cesar, heeft namelijk iets met ‘verloren zielen’. Een deel van de circusartiesten en medewerkers zijn zelf komen solliciteren, maar het andere deel is door Cesar gevraagd om bij het circus te komen, omdat ze een traumatische ervaring hebben meegemaakt.

Helend circus
Het circus wordt in dit verhaal als het ware een plek om te helen. Dat maakt het circusaspect van het boek extra speciaal. Zo is er bijvoorbeeld een depressieve clown en komt Noah dus bij het circus omdat hij een dierbare heeft verloren. Alleen al op zichzelf trok het circus mij aan in dit boek, omdat ik deze originele setting niet eerder ben tegengekomen.

Je krijgt een kijkje in een aantal verschillende acts, waar ook de artiesten als personages bij horen. Het boek gaat vooral in op het leven in het circus, het reizen met de caravans en het ontbijt waarbij iedereen meehelpt. Het circus is belangrijk, maar wordt vooral als achtergrond voor het verhaal gebruikt. Heel diep gaat Sanne Hillemans namelijk niet in op de acts zelf, hoe een circus aankondigt naar een stad komt, of hoe bijvoorbeeld de dieren worden verzorgd. Ik miste zelf die diepgaande research en het idee om meer te zien van een circus dan de beelden die je alleen van tv kent, maar ik snap de afweging wel. Sommige mensen zullen namelijk een enorme hekel aan het circus hebben en het storend hebben gevonden als het circus zelf een te grote rol zou spelen, daarin is nu een balans gezocht.

De focus
De focus ligt daarom op de verhaallijnen. Net zo belangrijk als hoofdpersoon Noah is Emily, een acrobate die ook nog eens kan zingen. Ze lijkt alles te kunnen en iedereen mee te helpen, maar onder dat masker gaat een meisje schuil dat één dag per jaar echt breekt. Noah probeert door haar muur heen te dringen om haar te leren kennen; deels omdat ze niks over zichzelf vrijgeeft en deels omdat hij gevoelens voor haar begint te krijgen.

Het is een interessante relatie waarin twee personages een traumatische ervaring hebben meegemaakt. Hoewel er later in het verhaal een onverwachte uitleg komt over het verlies van Sara, vond ik dat de reden voor Noahs alcohol- en drugsgebruik vrij snel aan het begin van het verhaal werd onthuld. Daarentegen kwamen de ervaringen van Emily stukje bij beetje en hield ik daarmee de nieuwsgierigheid om door te willen blijven lezen.

Ik had met iemand een discussie over wie de hoofdpersoon van het verhaal is; om wie gaat het? Waarom lijkt het alsof je Emily beter leert kennen, terwijl het verhaal begint met Noah? Ik denk nu dat het niet om Noah gaat. Noah leren we als eerste kennen, maar Noah weet ook zichzelf te helen dankzij het circus. Degene waar het om draait is Emily. Zij heeft een leven opgebouwd waarin ze verder denkt te zijn gegaan, maar eigenlijk heeft ze het verleden gewoon weggestopt en is ze daarin blijven hangen. Emily is degene die Noah nodig heeft om echt geheeld te worden.

Gebroken geliefdes
De relatie tussen Noah en Emily is er eentje die me in het verhaal trok. Het is verfrissend om eens personage te zien die niet meteen op slag verliefd zijn op elkaar zoals in de meeste New Adults. Wel hebben ze allebei een moeilijk verleden en zie je daarom in het verhaal hoe ze met hun demonen om moeten gaan; en dat verhaal zou lang niet zo interessant zijn zonder de relatie tussen de twee gebroken geliefdes. Qua genre denk ik dat Circus Cesaria neigt naar een Young Adult, misschien de overgang tussen die twee genres. De diepgaande beschrijvingen van gevoelens waren namelijk niet zo aanwezig als in de meeste New Adults, maar voor een Young Adult zijn de problemen weer net iets te heftig.

De flashbacks vond ik erg goed geschreven, op die momenten wilde ik eigenlijk meteen doorbladeren naar de volgende flashback om het verleden van de personages te leren kennen. Op een of andere manier bracht ook de schrijfstijl in de flashbacks meer gevoelens naar boven. De gewone passages bevatten veel tell in plaats van show: er wordt bijvoorbeeld gezegd dat iemand geschokt reageert, in plaats van dat echt te laten zien. Ik had het idee dat in die flashbacks, en zodra een personage genaamd Marco in beeld komt, er veel meer show te zien was. Aan het einde zat ik namelijk in die rush om het boek uit te willen lezen. Ik zat tot één uur ’s nachts nog te lezen, omdat dit boek uit moest voor ik naar bed zou gaan.

Ave Cesaria
Het open einde laat ruimte open voor het vervolg. Een einde waarvan ik dacht: NEE, waarom nou?! Maar ik denk dat dat juist goed is, omdat Sanne Hillemans lezers hiermee stimuleert om verder te willen gaan in het volgende boek. Toch was ik wel enorm blij met de bonusscènes, omdat ik nog niet geheel afscheid kon nemen van het boek. Aangezien Hillemans zelf haar boeken uitgeeft, hoeven we hopelijk niet lang op het vervolg te wachten.

De schrijfster van het boek heeft namelijk haar eigen bedrijf opgezet, genaamd Sunny Hill Books. Haar boek is dus uitgegeven door haar eigen uitgeverij, wat voor velen een droom zal zijn. Ik vind het heel sterk dat Sanne Hillemans daarmee een boodschap afgeeft die ze ook op de eerste pagina van mijn boek schreef: “Laat je nooit vertellen dat je je dromen niet kunt waarmaken.” Ik denk dat zowel voor haarzelf geldt, als voor de personages die een nieuw leven opbouwen.

Op sommige vlakken ben ik kritisch op de schrijfstijl, maar op andere vlakken ben ik verliefd geworden op het verhaal en de personages. Daarmee zijn voor mij de positieve en minder positieve punten die ik te noemen had genoeg in balans om het tweede deel graag te willen lezen. Ik kan namelijk nog geen afscheid nemen van Emily, Noah of de circusartiesten wiens verhaal nog moet worden afgemaakt. Sanne Hillemans heeft laten zien dat een boek in eigen beheer niet onder hoeft te doen voor een traditionele uitgeverij, dus ik hoop dat ze Ave Cesaria gauw uit gaat geven. En dat ik hopelijk weer een nacht wil opblijven om het uit te lezen!

Bedankt Sanne Hillemans voor het recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.