Foto: Sanne Hillemans

In De actrice in mij schrijft Sanne Hillemans over een actrice die niemand dichtbij laat komen, totdat er een man ten tonele verschijnt die haar muren langzaam maar zeker weet af te brokkelen. Voor de verschijning mocht ik dit pareltje al proeflezen. Voor alle lezers die niet meer kunnen wachten tot het boek deze zondag officieel verschijnt, geeft deze blogtour alvast een voorproefje van de eerste twee hoofdstukken.

Ben je nog niet begonnen met de eerste hoofdstukken? Lees dan het eerste deel van deze blogtour op Veronique’s Boekenhoekje. Na haar preview vind je het vervolg bij Vanessa van mijn B.I.E.B. Smaakt mijn fragment daarna naar meer? Lees dan morgen verder bij Judith van JudithBlogtSolo!

Over het boek

Lindsey Lanning staat bekend als een van de succesvolste actrices van deze tijd. Haar imago is belangrijker dan haar persoonlijke leven, tot ze een nacht met Nick doorbrengt.

Het liefst houdt Lindsey de charmante advocaat op afstand, maar naarmate ze elkaar vaker zien, brokkelt haar stevig opgebouwde muur stukje bij beetje af en leert Nick wie Lindsey is. De échte Lindsey, niet de glimlachende actrice die ze laat zien als er camera’s in de buurt zijn.

Welk geheim gaat er schuil achter haar façade en is hun prille relatie sterk genoeg om te overleven als het verleden het heden inhaalt?

“De actrice in mij zal je hart breken, maar ik liet het met liefde gebeuren.”
Edriënne Groenewoud

Het fragment

De tijd kruipt voorbij. Hoewel ik me vermaak met de mensen aan mijn tafel, is het evenement verder vrij saai. Mijn PR-manager Karen benadrukt altijd dat dit soort evenementen niet alleen gaan om de pers, maar ook om de indruk die andere bekendheden van mij hebben. Daarom draag ik mijn vriendelijkste glimlach en tegen de tijd dat het dessert geserveerd wordt, heb ik de hele tafel om mijn vingers gewonden. Ik heb ze verteld over alle kattenkwaad die we uithaalden op de set van Six en vertel over de keer dat ik een interview in liep met de onderkant van mijn rok in mijn slip. De anekdotes werken vrijwel altijd. Ze liggen in een deuk om een van mijn grapjes, terwijl ik een hapje vanille-ijs in mijn mond stop. Genietend sluit ik mijn ogen. Een simpele smaak, maar een van mijn favorieten. Sommige dingen moeten niet te ingewikkeld gemaakt worden. Ik sta mezelf niet vaak toe ongezonde dingen te eten, maar af en toe kan ik me niet inhouden een bolletje vanille-ijs te eten. Ondertussen haal ik mijn telefoon uit mijn tas en stuur een vluchtig berichtje naar mijn chauffeur.

‘Dames en heer,’ zeg ik tegen het gezelschap, zodra ik de laatste hap van mijn ijs heb genomen. ‘Ik moet er helaas vandoor. Het was een plezier jullie te ontmoeten.’

Ik schuif mijn stoel naar achteren en sta op. Zoals het een echte heer betaamt, volgt Luke mijn voorbeeld en hij biedt aan met me mee te lopen. Nadat ik een glimlach heb geschonken aan mijn voormalig tafelgenoten die ik me nu al amper herinner, loop ik met hem naar de hal.

‘Waar ga je naartoe?’

‘Sara Turner geeft een feestje vanavond.’

‘Turner…’ zegt Luke nadenkend. ‘Als in, Arthur Turner?’

‘Dat is haar man, ja.’

Sara is een actrice van ongeveer mijn leeftijd, met wie ik in enkele films heb samengewerkt. Inmiddels is ze voornamelijk aan het regisseren. Ze is een van de weinigen in mijn werkveld, zo niet de enige, die oprecht is. Zoals ze op camera is, is ze ook in het echte leven. Ze is aardig en doortastend en ik zou haar inmiddels bijna een vriendin noemen. Ze is in ieder geval degene die het dichtst in de buurt komt. De enige.

‘O, interessant,’ merkt hij op. ‘Zou ik je wellicht mogen vergezellen? We proberen al een tijdje contact te zoeken met Arthur om te kijken of hij wellicht in onze film of het bedrijf wil investeren. Hij is inmiddels een van de meest succesvolle zakenmannen in Los Angeles en heeft in het verleden een aantal andere films gefinancierd.’

‘Misschien kan ik hem je kaartje geven? Er is me niet gezegd dat ik iemand mee mag nemen,’ lieg ik zonder blikken of blozen.

‘O,’ knikt Luke, lichtelijk teleurgesteld. ‘Ja, dat is goed. Vertel hem over de film en als hij interesse heeft, kan hij me altijd bellen.’

Hij haalt zijn portemonnee tevoorschijn en overhandigt me een visitekaartje.

‘Hoe ziet hij er ook alweer uit?’ vraag ik. Ooit heb ik hem wel eens ontmoet, maar dat is al een tijd geleden. Luke houdt zijn vinger in de lucht en vist zijn telefoon uit zijn broekzak, waarna hij de naam Arthur Turner intikt op Google. Vanuit mijn ooghoek kijk ik of de chauffeur er al is en op dat moment stopt er een limousine voor de deur.

‘Ah, hier,’ zegt hij, als hij een treffende foto heeft gevonden. Hij laat hem aan me zien en wijst de man aan. Meteen herken ik hem, maar mijn blik wordt echter naar de persoon naast hem getrokken.

‘Wie is dat?’ vraag ik, wijzend naar de man met het donkerblonde haar en de helderblauwe ogen. De mooie ogen. Zijn blik is serieus en het zwarte pak dat hij draagt schreeuwt succes. Ik kan me niet herinneren hem ooit gezien of ontmoet te hebben.

‘Nicholas Turner, zijn broer,’ antwoordt Luke. ‘Advocaat, geloof ik. Heeft verder weinig met de business te maken.’

‘Hm,’ knik ik, terwijl ik nog even naar de foto kijk. Ik hoop dat hij er vanavond ook is. En dat hij vrijgezel is.

‘Oké, ik zal kijken of ik Arthur zie. Ik laat het je weten, goed?’ Ik omhels Luke vluchtig en loop dan naar buiten, waar twee bodyguards me opnieuw escorteren naar de limousine die naast de stoeprand staat te wachten. Tijdens de rit trek ik het korte zwarte jurkje aan, dat klaarhing in de limousine. Het is niet makkelijk om me al rijdend om te kleden, maar in de loop van de jaren heb ik een stabiliteit ontwikkeld waar ik soms zelf van sta te kijken. Deze vaardigheid reikt echter niet zo ver dat ik mijn val weet te stoppen wanneer de chauffeur opeens een scherpe bocht naar rechts neemt. Verhit krabbel ik weer omhoog en als we aankomen bij de club waar Sara’s feest plaatsvindt, ben ik bijna klaar om uit te stappen. Ik werp nog snel een blik in een handspiegel die Renée standaard in de auto laat plaatsen om het resultaat te bekijken. Het zwarte jurkje zit strak om mijn lichaam en mijn blonde krullen bieden een mooi contrast met de donkere stof. Ik werk mijn make-up bij nu de auto stilstaat en trek de bijbehorende zwarte pumps aan. Tevreden met het resultaat stap ik uit. De club is van Arthur en net vorige week geopend, daarom staat deze locatie nog niet op de radar van de paparazzi. Zonder problemen kan ik naar binnen lopen.

Godzijdank.