Foto: Mijn derdejaars begeleider en ik gingen toevallig allebei naar The Script, en zaten nog toevalliger in hetzelfde vak.

Eerder vertelde ik jullie over het schrijven voor de NieuwsVallei, het journalistieke nieuwsplatform voor de Vallei. Helaas kreeg ik niet de kans om over boeken te schrijven zoals ik graag had gewild, maar op een gekke manier kwam ik toch nog een beetje in aanraking met boeken. Dit kwam door mijn derdejaars student. In deze tweede post vertel ik je er meer over.

Tijdens het schrijven voor deze website worden we begeleid door een derdejaars student. Altijd spannend natuurlijk. Je kan het treffen, maar je kan ook iemand tegenkomen waarmee het totaal niet klikt. Als ik af en toe verhalen hoor van mensen die amper contact met hun derdejaars begeleider hebben of geen doelgerichte antwoorden krijgen, prijs ik me gelukkig. Met “mijn” derdejaars student kan ik het namelijk erg goed vinden.

Een boekenlezer!
Eerst hadden we het alleen over de NieuwsVallei stukken en het brainstormen voor ideeën. Het idee van een begeleider klinkt net als een soort docent, dan vraag je je af of je het zakelijk moet houden. Maar al snel genoeg merkte mijn derdejaars op dat ze op Facebook zag dat ik met Sophie Kinsella had gevideochat. We kwamen erachter dat we behoorlijk veel favoriete schrijvers – en haat voor de verandering van de Mortal Instruments cast – gemeen hebben. Ook zijn we allebei fan van The Script en gingen zelfs naar hetzelfde concert (in zoals later bleek hetzelfde vak!).

Ik leer van de punctualiteit van mijn derdejaars

Naast het delen van interesses wordt wel behoorlijk wat werk verzet. Stukken worden dezelfde dag nog nagekeken en teruggestuurd, en opnieuw teruggestuurd als iets nog niet in orde is. Zelfs bij mij glippen er tot mijn grootste schaamte wel eens spelfoutjes doorheen (iets met blindheid voor je eigen tekst). Mijn derdejaars is in mijn ogen behoorlijk punctueel en daar leer ik van. Ik ben erg blij met de snelle reacties als ik raad nodig heb of als het zo’n dag is waarop je niemand kan spreken. Ik heb wel eens een vrouw aan de lijn gehad die op vakantie was en daarom niets wilde beantwoorden en ook heb ik iemand gehad die helemaal geen telefoon op nam of terugmailde. De niet-terugmailers ben ik wel vaker tegengekomen in de Vallei.

Vriendenkritiek
Gelukkig houdt mijn derdejaars het hoofd altijd koel. Ze zoekt mee naar andere contactgegevens als een echte Nancy Drew, of vraagt wat ik nog meer aan onderwerpen heb. Onderwerpen zijn ook wel eens afgekeurd, maar dat is juist goed. Dat we regelmatig praten over boek-gerelateerde dingen of muziek, betekent niet dat er geen ruimte meer is voor kritiek op stukken. Ik denk dat je in het bedrijfsleven ook best vrienden zou kunnen zijn met iemand die boven je staat – tenzij diegene Miranda Priestly heet – maar als het over werk gaat, dan gaat het over werk. En dat het daarbuiten gezellig is, is alleen maar leuk toevallig geluk.