Vuurpreek – Francesca Haig
Originele titel: The Fire Sermon
Uitgeverij: A.W. Bruna
Uitgave: oktober 2015
ISBN: 9789400504776
Prijs paperback: €14,99
Prijs ebook: €13,99
Bij Zachs en mijn geboorte hebben onze ouders vast een paar keer opnieuw geteld: armen en benen, vingers en tenen. We waren volmaakt. Toch hadden ze moeite dat te geloven: niemand nam namelijk een loopje met het onderscheid tussen een Alfa en een Omega.
Niemand.
Cass en Zach werden tegelijk geboren en ze zullen tegelijk sterven. Een sterke Alfa- en een inferieure Omega-tweelinghelft – het enige wat ze delen is het moment van hun dood.
De Omega’s leven in afzondering, door hun familie verstoten zodra hun afwijking duidelijk wordt. Gedwongen om gescheiden te leven, worden ze wreed onderdrukt door hun Alfa-tweelinghelft. De Alfa’s vormen de elite. Zodra hun zwakkere broer of zus is verbannen, zijn ze vrij om een bevoorrecht en veilig leven te leiden zonder dat hun Omega-wederhelft hen in de weg zit.
Cass en Zach zijn aan de buitenkant allebei volmaakt: ze hebben geen ontbrekende ledematen, geen zichtbare ‘Omega-mutatie’. Maar Cass heeft een geheim, en niets zal Zach tegenhouden om dat te ontsluieren.
Ze hebben beiden het vermogen om de wereld te veranderen. De een zal de ander moeten verslaan om zijn eigen toekomstvisie verwezenlijkt te zien worden, maar als ze niet oppassen zullen ze allebei in deze machtsstrijd omkomen.

Hoe zou de wereld vierhonderd jaar in de toekomst eruit zien? Het eerste deel uit de Fire Sermon serie van Francesca Haig schetst een heftig beeld: er heeft een nucleaire vuurzee huisgehouden op aarde. De gevolgen zijn verwoeste gebieden, straling en… een verwoeste beschaving. In Vuurpreek kom je er namelijk achter dat er iets bijzonders is met de kinderen die sinds de explosie worden geboren: het zijn altijd een jongen en een meisje, een tweeling, en één is de Alfa, de ander de Omega.

Het plot van Vuurpreek vind ik immens interessant. Hoewel de hele Omega en Alfa-beschrijving nogal ingewikkeld klinkt op de achterflap, wordt alles in het verhaal heel duidelijk uitgelegd. Bij elke nieuwe tweeling die ter wereld komt, is de Alfa als het ware het “superieure” kind. De Omega heeft altijd een beperking, vaak lichamelijk, maar er zijn enkelen die een gave hebben als Ziener. Zieners zoals Cass, de hoofdpersoon van het verhaal.

Het hele idee van het verschil tussen de Alfa’s en Omega’s intrigeert me. Ik kan maar niet ophouden over hoe goed het bedacht is door Francesca Haig. Ze heeft namelijk aan dit hele tweeling-element een extra dimensie toegevoegd: pijn en dood verbinden de twee, sterft de een, dan sterft de ander. De Omega’s zijn een “last” voor de Alfa’s, maar ze kunnen dus niet zonder ze.

Een post-apocalyptische science fiction met een bijzondere thematiek

Diepgaande heftige themathiek
Wat er met de Omega’s gebeurt, doet je veel denken aan de Tweede Wereldoorlog. De Omega’s worden gebrandmerkt en geregistreerd. Zodra bekend is wie van de tweeling een Omega is, wordt diegene verbannen naar oorden waar amper genoeg te eten is, zelfs al is de Omega nog maar een kind. De Omega’s worden onmenselijk behandeld en dit maakt het verhaal heftig. Een post-apocalyptische science fiction met een bijzondere thematiek. Francesca Haigs mooie taalgebruik zorgt ervoor dat het op een goede manier heftig is; je wilt door blijven lezen om te ontdekken hoe het verdergaat met Cass.

Zij is namelijk opgesloten door haar Alfa-broer en weet na vijf jaar te ontsnappen. Ze ontdekt en bevrijdt Kip, een jongen die niet meer weet wie hij is of wie zijn tweeling is. Dat maakt hem een opvallend personage in dit hele tweelingenbestaan. De chemistry tussen Cass en Kip wordt langzaam opgebouwd, maar is heerlijk om te volgen.

Het middenstuk
Toch zit in die scènes tussen Cass en Kip ook het grote minpunt waar ik in dit boek tegenaan liep: wanneer zij samen op de vlucht zijn, volgt er in veel van hetzelfde. De visioenen van Cass over het eiland, een soort bevrijdingsoord waarvan het bestaan ontkend wordt door de Raad, lijken allemaal veel op elkaar, net als haar gedachten over de Biechtmoeder, een Ziener die haar verhoorde tijdens haar gevangenschap. Ook doen Cass en Kip vooral hetzelfde: ze vluchten, vluchten en tja, vluchten.

Dit vluchten neemt een groot deel van het midden van het boek in beslag en daardoor werd het voor mij persoonlijk wat langdradig. Het verteltempo neemt af en daardoor kom je moeilijker door het boek heen. En dat is zonde, want nogmaals, het hele idee en de verhaallijn die Francesca Haig heeft uitgestippeld is zó goed! Juist het beetje worldbuilding aan het begin vond ik interessant. In plaats van Cass’ doorlopende gedachten in het middenstuk van het boek, denk ik dat meer achtergrond over dit interessante toekomstbeeld me meer zou kunnen boeien.

Wanneer je terugkijkt, merk je hoe slim en goed de schokkende onthulling is opgebouwd

Het beste voor het laatst
Zonder te spoilen kan ik gelukkig wel zeggen dat het einde een hoop goedmaakt. Als ik halverwege was gestopt, had ik waarschijnlijk een heel ander beeld gehad van Vuurpreek dan na het einde. Er volgt namelijk een schokkende onthulling die je echt niet aan ziet komen, maar wanneer je het weet en terugkijkt, merk je hoe slim en goed deze onthulling gedurende het verhaal is opgebouwd.

Ik heb dus gemengde gevoelens over Vuurpreek. Het begin, het einde en vooral de thematiek van dit boek maken me zeker benieuwd fan van de serie, maar het middenstuk zorgde er wel voor dat het even pittig was om doorheen te komen. Desalniettemin ben ik wel heel benieuwd hoe het verdergaat en hoop ik dat het volgende deel me het gehele boek zal kunnen boeien!